Исчекување на раката која…
Полека низ мрежата исплетена
од мека кожа
и тенки прсти
поминува
лицето
избраздено од години
кои исчекувале…
допир
истовремено…
топол и сосем ладен
потребен
да ја почуствува
љубовта и омразата
световна
во секој…
мислиме, безгрижна
а, сепак болна
до срж
…смртна
Čekajući ruku koja…
Polako kroz ispletenu mrežu
Od meke kože
I tankih prsti
Prolazi
Lice
izbrazdeno od godina
isčekujuči…
dodir
istovremeno…
topao i sasvim hladan
potreban
da bi osetio
i ljubav i mržnju
sveta
u svakome…
mislimo, bezbrižna
a, ipak bolna
do srži…
… smrtna
Oliver Serafinovski
Две свеќи
Во темнината
на мемлосаната соба
две свеќи
по ѕидот
две силуети чинea
извиени-споени
во игра испреплетени
воздух чуден-немирен-силен
провејува
како злоба
со темнината се здружува
играта на двете свеќи
ја запира
за нaвек
и низ тивок шепот изустува
„светлината среќата ја немала„
Dve sveće
U tami
Sobe pune memle
Dve sveće
Po zidu
Stvorile su dve siluete
Izvijene-spojene
Isprepletene u igri
Čudan vazduh-nemiran-snažan
Provejava
Kao zloba
Udružio se s tamom
I igru sveća
Učutkao
za navek
i izustio kroz tihi šapat
«svetlost sreću nije imala»
Oliver Serafinovski
Prevod: Oliver Serafinovski